Πριν από περίπου 12 χρόνια ο Χρήστος Κορομηλάς έχασε την όρασή του όταν «χτυπήθηκε» από μία σπάνια ασθένεια. Στα 45 του χρόνια άρχισε να δοκιμάζεται σε μία διαφορετική διαδρομή και ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή του με αρκετά εμπόδια και δυσκολίες, έχοντας όμως σύμμαχό του τον αθλητισμό.

Καταφέρνοντας σταδιακά να ξεπεράσει το αρχικό σοκ που υπέστη από την απώλεια της όρασής του κι έχοντας μετά από δύο χρόνια ξεκινήσει μαθήματα κινητικότητας, άρχισε έπειτα από σχεδόν 5 χρόνια να προπονείται στο άθλημα της κολύμβησης καθώς και στο ποδήλατο και στο τρέξιμο. Οι διακρίσεις για τον κ. Κορομηλά, συνταξιούχο και αθλητή στον Σύλλογο ΙΩΝΑ, δεν άργησαν να έρθουν, όπως σημειώνει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Για πρώτη φορά το 2012 διακρίθηκε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κολύμβησης ΑμεΑ κατηγορία S12 σε πρόσθιο και σε ελεύθερο ενώ το 2018 κατέκτησε την πρώτη θέση στα 5 χλμ ανοιχτής θαλάσσης στη διοργάνωση Oceanman Openwater Swim World Championship Dubai. Ο κ. Κορομηλάς επανέλαβε την επιτυχία αυτή πριν από ένα μήνα όταν στις 15 Δεκεμβρίου 2019 κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση στα 5 χλμ κολύμβησης ανοιχτής θαλάσσης ανδρών, στην ειδική κατηγορία Inspiration για ΑμΕΑ στην διοργάνωση Oceanman Cancun World Final Cup Mexico που πραγματοποιήθηκε στο Κανκούν του Μεξικό. «Όταν κάποιος χάνει την όρασή του κατά τη διάρκεια της ζωής του βρίσκεται σε απόγνωση. Σχεδόν τα δύο πρώτα χρόνια ήμουν σε τραγική κατάσταση. Δεν ήθελα να ζήσω. Δεν γινόταν να έχεις συνηθίσει να ζεις βλέποντας και ξαφνικά να πρέπει να ζήσεις χωρίς μία από τις αισθήσεις σου είναι σοκ. Ο άνθρωπος ωστόσο είναι θηρίο κι όταν ξεπεράσεις το σοκ της αρχής κερδίζεις μέρα με τη μέρα αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, αυτοσεβασμό και μετά έρχονται τα άλλα», εξηγεί στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Κορομηλάς. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ο κ. Κορομηλάς και ο συνοδός του φορούν ζώνες από σχοινολάστιχο που έχουν δέσει στη μέση τους και ακολουθούν τη διαδρομή που τους έχει ζητηθεί. «Τα χειρότερα σημεία σε κάθε αγώνα είναι όταν πρέπει να προσπεράσουμε κάποιον ή να στρίψουμε σε σημαδούρα που χαλαρώνει το σχοινί οπότε εκεί αναγκαστικά περιμένω για να δούμε πού θα τεντώσει για να κολυμπήσω», λέει.

Στα 57 του χρόνια πλέον θέτει κάθε μέρα νέους στόχους στον εαυτό του. Το 2012 άρχισε να φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. « Δεν τα βάζεις ποτέ κάτω, ποτέ δεν παρατάς τίποτα. Η ζωή είναι τόσο γλυκιά, έχουμε τόσα πολλά πράγματα να χαρούμε αλλά δεν κοιτάμε να χαρούμε αυτά που έχουμε», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ . Το 2019 κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα ακόμη του όνειρο και να συμμετάσχει στον αυθεντικό μαραθώνιο της Αθήνας. Δίπλα του σε όλες αυτές τις προσπάθειες και διακρίσεις είναι ο συνοδός και προπονητής του από τον Σύλλογο ΙΩΝΑ - Τμήμα Θεραπευτικής Αγωγής ΑμεΑ και Παραθλητισμού, Γιώργος Γκούντας. Όπως λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γκούντας «το σημαντικότερο κατόρθωμα που μπορείς να βοηθήσεις να επιτύχει ένας άνθρωπος με αναπηρία είναι να μπορέσεις να τον κάνεις αυτόνομο, να μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί σε έναν μεγάλο βαθμό. Είναι σημαντικό γι αυτούς τους ανθρώπους να αθλούνται. Είναι κάτι που τους γεμίζει γιατί βλέπουν ότι μόνοι τους μπορούν να καταφέρουν πράγματα».

Ο σύλλογος ΙΩΝΑΣ ιδρύθηκε το έτος 2007 με σκοπό την αποκατάσταση και βελτίωση της κινητικής κατάστασης Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ) καθώς και την προετοιμασία των ατόμων αυτών για συμμετοχή σε αθλητικές διοργανώσεις. Βασικό μέσο για την επίτευξη του σκοπού αυτού αποτελεί η θεραπευτική εκγύμναση στο υγρό στοιχείο (υδροθεραπεία). Τα περιστατικά που αντιμετωπίζουν καθημερινά, ποικίλουν και λόγω της διαφορετικότητας και της ιδιομορφίας που παρουσιάζουν, χρήζουν, τις περισσότερες φορές, ιδιαίτερης - προσωπικής ενασχόλησης από τον θεραπευτή - γυμναστή τουλάχιστον για 45 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της χρόνιας εμπειρίας τους έχουν αναλάβει άτομα με μυοσκελετικές, νευρολογικές και ψυχοκινητικές παθήσεις είτε εκ γενετής είτε επίκτητες.

Σημαντική στιγμή και για τους δύο είναι όταν πραγματοποιούν επισκέψεις σε σχολεία ή σε καμπ. «Οι ομορφότερες στιγμές της ζωής μου δεν είναι όταν τερματίζω. Οι ομορφότερες στιγμές της ζωής μου είναι όταν πηγαίνω με την ομάδα μου ή κι εγώ μόνος μου ή σε σχολεία ή σε καμπ και τους μιλάω. Η συγκίνηση, η χαρά, η αγάπη, το ενδιαφέρον είναι απερίγραπτα κατά τη διάρκεια των συζητήσεων μαζί τους. Τα παιδιά από μένα μαθαίνουν να υπομένουν, να επιμένουν, να πειθαρχούν», αναφέρει ο κ. Κορομηλάς, ενώ ο κ. Γκούντας προσθέτει ότι έπειτα από αυτές τις επισκέψεις τα παιδιά μαθαίνουν ότι όλοι είμαστε ίσοι αλλά και διαφορετικοί ταυτόχρονα.

«Η προσβασιμότητα ενός ανάπηρου στο δρόμο, στην κίνησή μας είναι η ίδια με την προσβασιμότητα μιας μαμάς ή ενός μπαμπά με το καροτσάκι με το μωρό της. Όπου μπορεί αυτό να περάσει άνετα θα περάσω κι εγώ», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κορομηλάς θέλοντας να στείλει το δικό του μήνυμα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Λουί Μπράιγ – Οι έξι στιγμές που άλλαξαν για πάντα τη ζωή των τυφλών

 Ο άνθρωπος που «άνοιξε τις πόρτες της γνώσης σε όλους εκείνους που δεν μπορούν να δουν».

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Experimental Eye Research, η νέα ανακάλυψη προσφέρει έναν πολλά υποσχόμενο τρόπο για την ανάπτυξη γονιδιακών και κυτταρικών θεραπειών που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση τύφλωσης στους ανθρώπους.
Οι επιστήμονες αναπτύσσουν μια τεχνολογία που θα παρακάμψει το μάτι, προκειμένου να παραδώσει το μήνυμα απευθείας στον εγκέφαλο σε περίπτωση ατόμων με σοβαρά προβλήματα όρασης.

Οι ερευνητές από την EPFL στην Ελβετία και το Scuola Superiore Sant'Anna στην Ιταλία θα το κάνουν αυτό με την τόνωση του οπτικού νεύρου με ενδογενές ηλεκτρόδιο γνωστό ως OpticSELINE.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Biomedical Engineering».

"Πιστεύουμε ότι η ενδο-εγχειρητική διέγερση μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη λύση για αρκετές νευροπροθετικές συσκευές για αποκατάσταση αισθητηριακών και κινητικών λειτουργιών. Οι μεταφραστικές δυνατότητες αυτής της προσέγγισης είναι πράγματι εξαιρετικά ελπιδοφόρες », εξηγεί ο Silvestro Micera, καθηγητής Βιοηλεκτρονικής στο Scuola Superiore Sant'Anna.

Η τύφλωση επηρεάζει περίπου 39 εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Πολλοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν τύφλωση, όπως γενετική, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, τραύμα, εγκεφαλικό επεισόδιο στον οπτικό φλοιό, γλαύκωμα, καταρράκτη, φλεγμονή ή λοίμωξη. Κάποια τύφλωση είναι προσωρινή και μπορεί να αντιμετωπιστεί ιατρικά. Αλλά πώς βοηθάς κάποιον που είναι μόνιμα τυφλός;

Η ιδέα είναι να παράγουμε φωσφονές, την αίσθηση να βλέπουμε το φως με τη μορφή λευκών μοτίβων, χωρίς να βλέπουμε άμεσα το φως. Τα εμφυτεύματα του αμφιβληστροειδούς, μια προσθετική συσκευή που βοηθά τους τυφλούς, υποφέρουν από κριτήρια αποκλεισμού. Για παράδειγμα, μισό εκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι τυφλοί λόγω της αμφιβληστροειδοπάθειας, μιας γενετικής διαταραχής, αλλά μόνο μερικές εκατοντάδες ασθενείς είναι κατάλληλοι για εμφυτεύματα αμφιβληστροειδούς για κλινικούς λόγους.

Ένα εμφύτευμα του εγκεφάλου που διεγείρει άμεσα τον οπτικό φλοιό είναι μια άλλη στρατηγική, ακόμη και αν είναι επικίνδυνη. Η νέα λύση intraneural ελαχιστοποιεί τα κριτήρια αποκλεισμού δεδομένου ότι το οπτικό νεύρο και η οδός προς τον εγκέφαλο είναι συχνά άθικτα.

Οι ομάδες σχεδίασαν το OpticSELINE, μια σειρά 12 ηλεκτροδίων. Για να κατανοήσουν πόσο αποτελεσματικά είναι αυτά τα ηλεκτρόδια στην διέγερση των διαφόρων νευρικών ινών μέσα στο οπτικό νεύρο, οι επιστήμονες έδωσαν ηλεκτρικό ρεύμα στο οπτικό νεύρο μέσω του OpticSELINE και μέτρησαν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου στον οπτικό φλοιό. Έδειξαν ότι κάθε διεγερτικό ηλεκτρόδιο προκαλεί ένα συγκεκριμένο και μοναδικό πρότυπο φλοιώδους ενεργοποίησης, υποδηλώνοντας ότι η ενδο-εγχειρητική διέγερση του οπτικού νεύρου είναι επιλεκτική και ενημερωτική.

Με την τρέχουσα τεχνολογία ηλεκτροδίων, ένα ανθρώπινο OpticSELINE μπορεί να αποτελείται από έως και 48-60 ηλεκτρόδια. Αυτός ο περιορισμένος αριθμός ηλεκτροδίων δεν επαρκεί για να αποκατασταθεί πλήρως η όραση. Αλλά αυτά τα περιορισμένα οπτικά σήματα θα μπορούσαν να κατασκευαστούν για να παρέχουν ένα οπτικό βοήθημα για την καθημερινή ζωή.

 Πηγή: https://www.thehealthsite.com/news/optic-nerve-stimulation-can-offer-visual-aid-to-blind-683137/

Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν 112 γονιδιακές παραλλαγές, από τις οποίες τις 68 για πρώτη φορά, που αυξάνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση ενδοφθάλμιας πίεσης και γλαυκώματος στα μάτια, της κύριας αιτίας της μη αναστρέψιμης τύφλωσης παγκοσμίως.