Ο ιδιωτικός τομέας ιδιαίτερα, αλλά και όλοι οι άλλοι κλάδοι, έχουν ήδη υποστεί ένα ισχυρό πλήγμα με όσα συνέβησαν από την ώρα που έκλεισαν οι τράπεζες και μπήκαν τα capital controls και το βάθος και το βάρος του πλήγματος δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει. Το σίγουρο είναι ότι θα είναι βαρύ. Τι πρέπει να κάνουμε. Μερικά αυτονόητα είναι ανάγκη να λεχθούν γιατί στις δύσκολες ώρες που η κρίση θολώνει και ο φόβος μαγκώνει τη λογική και απελευθερώνει τις αναστολές μας, τίποτε δεν είναι αυτονόητο σε σχέση με την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να αντιμετωπίσουμε όσα θα συμβούν ενωμένοι και ψύχραιμοι. Πρώτα από όλα στον μικρόκοσμο του καθενός. Στην ευρύτερη οικογένεια να ψάξουμε να μάθουμε αν είναι κάποιος σε ανάγκη. Στην επιχείρηση το ίδιο. Οι εργαζόμενοι να δείξουν κατανόηση για το αδιέξοδο των επιχειρήσεων και οι επιχειρήσεις για τις ανάγκες και τα αδιέξοδα εργαζομένων, πελατών και προμηθευτών. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί γύρω μας και δίπλα μας ένα αίσθημα αλληλεγγύης και κοινού αγώνα. Γιατί οι συνθήκες είναι τόσο δύσκολες ώστε μόνο ως σύνολο (που αθροίζει και τα μικρά υποσύνολα με το ίδιο πνεύμα) μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.

Η δεύτερη προτεραιότητα είναι να μην σταματήσει η παραγωγική μηχανή. Το κόστος της βλάβης αυτής θα είναι ανυπολόγιστο. Στη σύγκρουση συναλλακτικών ηθών και συνέχισης της παραγωγικής δραστηριότητας σε όλες τις μορφές της η επιλογή πρέπει να είναι σαφής. Πρέπει για όσο καιρό χρειάζεται να προσαρμόσουμε τα συναλλακτικά ήθη στις έκτακτες συνθήκες στις οποίες ζούμε. Δεν επιτρέπεται όμως να σταματήσουμε την παραγωγική προσπάθεια και την οικονομική δημιουργία. Γιατί αν σταματήσει, με την οριακή κατάσταση στην οποία έχουμε βρεθεί, το χάσμα, το κενό που θα δημιουργηθεί θα καταπιεί και τις επιχειρήσεις και την ίδια τη χώρα.

Η τρίτη προτεραιότητα είναι να προσπαθήσουμε όλοι με την συμπεριφορά μας να μην συρρικνώσουμε κι άλλο τη ρευστότητα στην οικονομία, στραγγαλίζοντας από μόνοι μας την οικονομική δραστηριότητα. Το κράτος απέτυχε σε μια από τις βασικές του λειτουργίες, να προσφέρει ανταλλακτικό μέσο στην ιδιωτική οικονομία. Οι μόνοι που έχουν τη δυνατότητα να υποκαταστήσουν προσωρινά αυτή την αποτυχία, είναι οι ιδιωτικοί φορείς, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι, δίνοντας πίστωση ο ένας στον άλλο ή και μεταξύ τους.

Το νόμισμα είναι υποσχέσεις και εμπιστοσύνη. Δείξτε εμπιστοσύνη σ’ αυτούς με τους οποίους δουλεύετε χρόνια μαζί, δείξτε εμπιστοσύνη στους πιστούς πελάτες και προμηθευτές σας. Δείξτε εμπιστοσύνη στους σοβαρούς, τους έντιμους, τους συνετούς, τους φιλότιμους στις δύσκολες αυτές ώρες.

Δημιουργείστε το «δικό σας νόμισμα» δείχνοντας εμπιστοσύνη και σώστε έτσι ό,τιδήποτε κι αν σώζεται…

Πηγή: Marketing Week (T. 1467)
http://www.marketingweek.gr